Melissa Carlstone, czyli wielka nieświadomość. Prolog.

Leniwie przyglądałam się gotowaniu w kuchni Gordona Ramseya co raz to wyglądając przez okno na puste ulice. Obok mnie leżała ruda kotka, mrucząc cichutko. W pewnym momencie krzyki rozwścieczonego Gordona ("I TY TO CHCIAŁEŚ PODAĆ MOIM GOŚCIOM?!") przerwało cichutkie stukanie w szybę. Jako że jestem strasznie leniwa w pierwszej chwili postanowiłam to zignorować.
Jednak pukanie nie ustało i zaczęło być coraz głośniejsze i bardziej natarczywe, tak że ledwie słyszałam głos Gordona. Ze złością (nie lubię, kiedy ktoś przerywa mi oglądanie programów z moim idolem!) wstałam sprawdzić, co tak hałasuje. Na parapecie siedziała wielka, brązowa sowa. Już miałam wołać mamę, kiedy uparty ptak znowu zaczął pukać w szybę. Sowa uparcie, między stuknięciami, wpatrywała się na przemian we mnie i klamkę. Ostrożnie otworzyłam okno. Ptak dostojnie wleciał do pokoju i, po kilku okrążeniach wokół sufitu, zasiadł na kanapie. Podeszłam do niego pewna, że się wystraszy i odleci, jednak siedział spokojnie z wystawioną w moją stronę nóżką. Przyjrzałam się dokładniej i zobaczyłam, że ma do niej przywiązaną kopertę. Ostrożnie odwiązałam ją i otworzyłam.
Szanowna Pani Carlstone,
Mamy przyjemność poinformowania Pani, że została Pani przyjęta do Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart. Dołączamy listę niezbędnych książek i wyposażenia.
Rok szkolny rozpoczyna się 1 września.
Z wyrazami szacunku,
Minerwa McGonagall, dyrektor.

- Mamooo?!

__________________________________________________

Taka tam historyjka związana z Harrym Potterem...

Mam nadzieję, ze się spodoba ;>

Komentujcie, dawajcie rady!

Będę wdzięczna za każdy ślad, najmniejszą pomoc :)

Miłego czytania!

Wasza Cupcake.